Zweverig én aards: spiritueel leven met beide voeten op de grond

Zweverig én aards: spiritueel leven met beide voeten op de grond

Hoe gaat het met je, zo vlak voor de volle maan, midden in de storm van het leven?
Soms kan een simpele gedachte of zin ineens iets in beweging brengen. Deze tekst is zo’n kleine reminder, een uitnodiging tot reflectie.

Wanneer we praten over elfjes, energie, de invloed van de maan of meditatie, wordt dat al snel bestempeld als ‘zweverig’. Maar betekent spiritualiteit automatisch dat je met je hoofd in de wolken bent?

Als ik naar mezelf kijk, dan heb ik absoluut een hoog zweverigheidsgehalte. Ik ben geboren met mijn hoofd in de wolken en heb veel stappen gezet om me veilig en stevig op de aarde te voelen. Toch is dat precies waar het om draait: je weg vinden op aarde is allesbehalve zweverig.

Er is geen goed of fout, maar er bestaat wel zoiets als spiritueel gedissocieerd zijn. Dat betekent dat je met je hoofd in hogere sferen blijft hangen en niet meer voelt of beseft wat er hier op aarde gebeurt. Je pijn niet doorvoelt, het leven in je lichaam niet echt beleeft en je oplossingen zoekt bij engelen of energieën in plaats van in het hier en nu.

Toch komt dat niet alleen in de spirituele wereld voor. Ook nuchtere, mentaal sterke mensen kunnen zich afsluiten voor wat er werkelijk in hen leeft. Gedachten trucjes of rationele verklaringen zijn ook vormen van overleven.

Of je overlevingsmechanismen zich nu uiten in het zweverige, het aardse of het mentale, het gaat er vooral om dat jij je eigen weg vindt. Dat jij voelt dat je doet wat nodig is om volledig aanwezig te zijn.

Of je dat nu met vleugels doet of op klompen, het bewust worden van wat er in je leeft, het wakker worden en doorvoelen van oude wonden en stap voor stap ontdekken wat er nodig is om hier helemaal te zijn, dat is waar spiritualiteit écht over gaat. Zweverig zijn en aards zijn hoeven elkaar niet uit te sluiten. Sterker nog, ze versterken elkaar juist.

In mijn praktijk gaat het daarom niet (alleen) over elfjes of kleurtjes. Geen trucjes, maar samen onderzoeken wat zich vanuit jouw onbewuste laat zien. Wat aandacht vraagt, waar jij bent en wat er op dit moment nodig is. Wie bij mij komt weet dat het naast de invloed van de volle maan ook gaat over emoties. Over durven voelen, je leven aankijken – echt aankijken – en dat zonder te forceren. Want ook forceren kan een manier zijn om te vermijden. Het gaat om stap voor stap aanwezig zijn.

Mijn eigen pad bestond uit jaren van therapie en coaching vanuit verschillende invalshoeken. Maar ware heling vond ik pas toen ik mijn leven hier op aarde ging léven. Toen ik mezelf toestond te zijn wie ik ben, en de pijn onder ogen zag van alles wat mij nog tegenhield. Die weg zie ik ook bij anderen: ieder op zijn of haar eigen tempo, op een eigen manier en in veiligheid.

Ik wens je een dag vol zachtheid. En een vleugel of een boom om je aan vast te houden als dat nodig is.
En vooral: de moed om te voelen wat er in jou om aandacht vraagt.

Liefs, Chantal ❣🧡❣