Verwachtingen

Verwachtingen

Heb je ooit het gevoel gehad dat je vastzit in verwachtingen, zelfs als niemand ze hardop uitspreekt? Voor veel van ons is dit een onbewuste last die we meedragen. Het voldoen aan verwachtingen kan, omdat je anders “bestraft” voelt, een enorme druk opleveren. Velen van ons hebben hier mee te maken, omdat er generaties zijn geweest die het voldoen aan verwachtingen erg belangrijk vonden en deze overbrachten op de volgende generaties. Het voldoen aan de verwachtingen van de ouder van wie je houdt, kan soms zo'n druk geven dat je eronder bezwijkt. Bezwijken in niets meer goed doen, bezwijken in vermijdingsgedrag, in liegen, in vluchten of verdoven.

In meer of mindere mate hebben we hier allemaal mee te maken. We zijn afhankelijk als we geboren worden en daarom hebben we onze verzorgers hoog zitten. Het opvoedsysteem was vroeger zo en de geschiedenis leert ons dat ook op scholen de druk werd opgevoerd. Uiteindelijk zijn we vooral bezig met het voldoen aan de verwachtingen die we onszelf hebben opgelegd.

Als je hier mee om kunt gaan, om welke reden dan ook, dan kun je jezelf nog wel eens tegenkomen.

Ik dacht dat ik de wond van het voldoen aan verwachtingen wel afgerond had. Sinds ik op het hbo zit, ben ik me bewuster ervan geworden en ben ik er op verschillende manieren mee aan de slag gegaan. Maar opnieuw ben ik bezweken en ik moet het even verwerken. Ik ben geblokkeerd geraakt en had blinde vlekken gecreëerd bij de druk die ik ervaarde bij het verzorgen van dieren. Vermijden, verdoven, mijn intuïtie lag stil… Niets deed het nog onder de druk. Hierdoor heb ik fouten gemaakt waar ik geen weet van had. Maar nu ik ze weet, zie ik alle momenten waar ik wakker had kunnen worden als puzzelstukjes omhoog ploppen.

Ongelooflijk, hoe de druk me gevangen had. En nu, rouwen over de huidige situatie en over de wond. Doorvoelen, verwonderen en bezien. Het is een sluipende energie en ik ben, ondanks de pijnlijke weg die ik ervoor moest lopen, dankbaar dat ik er weer een stukje van mocht zien. Dankbaar dat ik onder druk niet nog veel grotere fouten heb gemaakt, en compassievol naar ons mensen… wat zijn we toch complexe wezens.